Ze komen uit hetzelfde gezin én zijn ook nog collega’s. In de afgelopen 130 jaar die ’s Heeren Loo bestaat, zien we regelmatig collega’s die uit dezelfde familie komen. Zo ging Anita 40 jaar geleden met haar moeder Wilma samenwerken in de naaikamer van Boldershof. Haar eigen dochter Roxy kwam geheel onverwacht ook bij ’s Heeren Loo werken. “Zelf heb ik nog nooit een andere werkgever gehad”, geeft Anita toe. “Maar dat hoeft ook niet. Hier is het goed.”
“Eigenlijk start ons familieverhaal bij ons nichtje An”, vertelt Anita. “Zij werkte op de naaikamer en tipte mijn moeder daar te solliciteren.” Wilma: “Dat gesprek ging zo gemakkelijk en prettig. Ik mocht meteen beginnen.”
Gemoedelijk en knus
Aan die jaren bij Boldershof denkt Wilma met veel plezier terug. “Het was kleinschalig, gemoedelijk en knus. We hebben er veel lol gehad.” Anita: “Het werk van mijn moeder sprak mij aan en daarom koos ik voor de coupeuse opleiding. Bij Boldershof kwam ik tijdelijk medewerkers tijdens hun vakantie vervangen, maar ik ben niet meer weggegaan.”
“Ons werk was heel creatief”, legt Wilma uit. “In het begin hielden we ons bezig met verstelwerk, maar later maakten we kleding op maat. Bijvoorbeeld voor iemand die sondevoeding kreeg of een passende beha wilde vanwege een amputatie. Ook mocht ik het patroon tekenen voor het habijt van de Boldershofzusters.” Anita is trots op het werk dat ze deden: “We hadden een dankbare rol bij het ontwerpen van aangepaste kleding voor cliënten die buiten de gewone kleding vielen. Ik kan mij herinneren dat we prachtige winterjascapes maakten voor mensen in een rolstoel.”
Moeder en dochter
Het samenwerken als moeder en dochter voelde nooit vervelend. Wilma: “Natuurlijk niet! Ze is mijn kind. Ik vond het fijn met haar om mij heen.” Voor Anita geldt hetzelfde, al maakte het samenwerken wel dat ze niet alles deelde met haar collega’s: “Als ik dan gezellige weekendverhalen had, hield ik mijn mond erover op het werk”, lacht ze.
De dochter van Anita, Roxy , kwam ook werken bij ’s Heeren Loo. Anita: “Ze had zich ingeschreven voor de opleiding tot schoonheidsspecialiste en we hadden haar boeken en een behandelstoel al aangeschaft. Tot de opleiding begon ging Roxy vakantiewerk doen bij ’s Heeren Loo op een EMB-groep. Op dag twee kwam ze ons met tranen in haar ogen vertellen dat ze van opleiding wilde wisselen. Dit was het werk dat ze wilde doen. We hebben toen haar studie omgezet en nu is Roxy gespecialiseerd in autisme.”
Toen en nu
“In 2006 werd de naaikamer gesloten”, geeft Wilma aan. “Ik was toen net met pensioen.” Voor Anita was dit minder fijn, want zij werd boventallig verklaard: “Gelukkig kon ik wel bij ’s Heeren Loo blijven. Ik werd planner, mocht opleidingen volgen en werk nu met veel plezier bij de servicedesk. In totaal ben ik al ruim 40 jaar in dienst bij ’s Heeren Loo en daar heb ik nog nooit spijt van gehad.” Wilma is op vrijwilligersbasis ook nog betrokken bij ’s Heeren Loo: “Voor het Boldershof-miniatuurproject van de werkgroep Erfgoed heb ik minihabijten voor barbies gemaakt, van de originele habijtstof. En ik maak de kleding voor de andere personages in het miniproject.”
