Op 18 september 1969 was Roy de allereerste jongen die op Boldershof kwam wonen. Inmiddels woont hij al meer dan vijftig jaar op het woonzorgpark dat oorspronkelijk alleen was bestemd voor meisjes. Zijn zus Antoinette stond al die tijd aan zijn zijde. Eerst als oudste zus in het gezin met negen kinderen waar Roy werd geboren. Later nam zij de zorg voor Roy van haar moeder over, toen deze kwam te overlijden. Antoinette: “Ik loop als het ware een beetje met Roy mee, houd een vinger aan de pols. En dat doe ik graag!”
Verdrietig maar optimistisch
Roy is geboren met het syndroom van Down. In zijn eerste zes levensjaren woonde hij thuis en ging hij naar de kleuterschool in het dorp. Toen hij zes werd, moest hij naar De Kom in Druten. Zijn ouders hadden een druk leven, en omdat er destijds nog geen taxibusjes waren, zou Roy dagelijks met de bus moeten. Voor zijn ouders was dat geen optie. Samen met een maatschappelijk werker werd een oplossing gezocht. “Ik weet nog dat die man bij ons zat”, vertelt Antoinette. “Het zou beter zijn voor het gezin als Roy ging verhuizen naar ’s Heeren Loo Boldershof, zei hij. Mijn moeder was er verdrietig om, maar bleef optimistisch want ze zag dat hij het in ‘zijn huis in Druten’ ook naar zijn zin had. Voor ons was Roy gewoon een broertje dat als het ware naar kostschool ging.”
Ontwikkeling
In het weekend kwam Roy naar huis. In het levendige gezin gebeurde veel en Roy deed gewoon met alles mee. Volgens Antoinette was dat heel goed voor zijn ontwikkeling. Op school leerde hij lezen en schrijven. Hij schreef hele verhalen, schriften vol. Thuis stak hij van alles op door iedereen na te doen en met activiteiten mee te doen. Feestjes, vakanties, carnaval, kermis…Roy was erbij. “Roy was ook sportief”, vertelt Antoinette. “Zeilen, skiën, paardrijden, zwemmen, tennissen, wandelen en kilometers fietsen. Hij genoot van zijn werk bij het tuincentrum in Puiflijk en de bibliotheek in Druten. Mooi is ook dat hij liefde heeft beleefd. De verkering ontstond op Boldershof. Het was dik aan, en ze hebben zelfs binnen een groepswoning samengewoond. Dat je verkering had, gaf wel aanzien hoor.”
Fijne woonplekken
In de jaren dat Roy op Boldershof woont is hij zeven keer verhuisd. Steeds naar een woning die op dat moment paste bij zijn situatie. Hij had het overal gezellig en fijn met zijn medebewoners. De laatste jaren gaat de gezondheid van Roy hard achteruit. Zowel lichamelijk als geestelijk. Lopen lukt niet meer goed; als Antoinette met Roy gaat wandelen zit hij in een rolstoel. Door het ingetreden dementieproces is hij meer in zichzelf gekeerd. Antoinette: “De coronaperiode heeft hem geen goed gedaan en onlangs is hij gevallen. Daar heeft hij twee flinke tikken van gehad. Maar als ik naar de foto’s van Roy kijk die ik al zijn hele leven maak, zie ik dat hij van heel veel dingen volop heeft genoten. Ook is het mooi te zien dat ze op de woning heel lief voor hem zijn. Daar word ik blij van.”
