Claudia Evers is een betrokken verwant en enthousiaste antennepersoon. Zij is de moeder van Richard (33 jaar) die woont op Landweg 1 in Monster. Minimaal een keer per week is zij te vinden op de woning waar zij haar bezoek voor Richard combineert met het uitzetten van haar voelsprieten over het reilen en zeilen op zijn woning.
“Mijn man en ik zagen jaren geleden op het nieuws hoe een kind met een verstandelijke beperking acuut uit huis werd geplaatst omdat haar moeder door ouderdom niet meer voor haar kon zorgen. Dit hartverscheurende moment heeft ervoor gezorgd dat wij zijn gaan nadenken over hoe het gaat als wij te oud worden om goed voor onze gehandicapte autistische zoon te zorgen. We wisten al heel vroeg dat Richard nooit op zichzelf kon wonen dus we moesten een oplossing bedenken voor in de toekomst zodat wij niet in zo’n noodsituatie terecht zouden komen.
Kleine stapjes vooruit
We zijn met kleine stapjes begonnen door Richard eerst één keer in de maand op de zaterdag naar een dagbesteding in Vlaardingen te brengen. Dit was gelijk een mooi moment om iets alleen met onze andere jongere zoon te doen. Een speciale dag voor alleen de jongste, dit vonden we ook heel belangrijk. Bij de dagbesteding werden we na een tijdje gewezen op een logeerhuis op Het Westerhonk in Monster. Ik vond het zo spannend, want je moet je kind loslaten en overdragen aan ‘vreemden’. Dit was de eerste stap om hem meer los te laten. Maar we zagen al gauw dat na de eerste keer Richard straalde en dat de zorgprofessionals hem echt een leuke dag en weekend bezorgden.
Een permanente woonplek
Na ongeveer twee jaar zijn wij gaan kijken welke mogelijkheden er nog meer op het park waren. We schreven Richard in voor een permanente woonplek en na een jaar kreeg hij een woning aangeboden. Voor ons ging dat gepaard met een lach en een traan. Wij hebben 24/7 de zorg gedragen en nu moesten we dit uit handen geven. We waren namelijk altijd bezig geweest met activiteiten voor onze zoon. Ik kan me nog goed herinneren dat we hem met rolstoel en al het strand op duwden omdat hij geen zand aan zijn voeten wilde. Ondertussen woont Richard al 13 jaar op Het Westerhonk. Wij zijn nog steeds erg betrokken en halen hem om de week op voor een logeerweekend. Ook heeft Richard een tante die hem elke maand komt ophalen voor een dagje logeren. Voor ons is het vanzelfsprekend dat wij dit zelf kunnen doen en hulp van familie hebben. Dit is natuurlijk voor zowel ons als Richard een cadeautje.
Antennepersoon is een verwant met voelsprieten
Ik ben ruim 10 jaar geleden gevraagd als antennepersoon toen Richard op Landweg 1 ging wonen. Een antennepersoon is een verwant die de voelsprieten uitzet over de dagelijkse bezigheden van de woning waar jouw kind of ander familielid verblijft. Wij zijn minimaal een keer per week op de woning en gaan met Richard erop uit. Dit geeft ons ook de kans om te kijken hoe de verzorging is, zoals is iedereen al aangekleed, is er ook onder het bed gestofzuigd, en natuurlijk is er iets gedaan nadat we eerder iets hebben gezien en gemeld. Dit doen wij meteen bij de begeleiders van Richard.
De medicijnenlijst op papier
Elk kwartaal spreek ik met de zorgmanager over het reilen en zeilen van de groep op Landweg 1. Hier bespreken we ook zaken als dag- en vrijetijdsbesteding. Het meest ideale is dat elke woning en elke dagbesteding een antennepersoon heeft. Helaas is dit niet het geval, maar we blijven ernaar streven. Alle antennepersonen komen twee keer per jaar samen tijdens overleggen van de regio cliëntenraad (rcr). Hier kunnen we ervoor zorgen dat er stappen worden gezet die voor alle woningen duidelijk en inzichtelijk moeten zijn. Een voorbeeld hiervan is de medicijnenlijst op papier wanneer een cliënt het terrein verlaat. Zo hebben wij meegemaakt dat Richard tijdens het weekend thuis erg versuft was en dit hebben wij ook direct gemeld toen we hem terugbrachten op de woning. Wat bleek het geval, de doses van zijn slaappillen was verminderd en dit was aangepast in zijn dossier maar niet gedeeld met ons. Toen zijn wij aan allerlei bellen gaan trekken om aandacht hiervoor te krijgen. Via de RCR is er een vragenlijst uitgestuurd en wat bleek de helft van de verwanten kreeg ook geen medicijnenlijst mee. Dit heeft ervoor gezorgd dat het protocol is aangepast en alle verwanten die een cliënt van het terrein meenemen een medicijnenlijst mee krijgen. Dit was dus niet alleen belangrijk voor ons als ouders maar uiteindelijk ook voor alle andere verwanten.
Koken als beleving voor cliënten
Natuurlijk zitten we niet alleen te wijzen op wat er niet wordt gedaan of niet goed gaat. We delen ook ideeën met elkaar uit. Zo hoorde ik tijdens de tweejaarlijkse bijeenkomst dat er op een woning werd gekookt. Dit zorgde voor positieve reacties dat wij ons afvroegen waarom dit ook niet op andere woningen gebeurde. Wat blijkt dat mensen soms vastzitten in een bepaald stramien. Wat helpt is dat je het eerst goed bespreekbaar maakt en de pluspunten benadrukt. Koken een paar keer per week is een leerzame en ontspannen activiteit, het zorgt ervoor dat cliënten een betere beleving hebben door alle geuren en kleuren. Plus het is ook nog eens stukken gezonder en op de lange termijn goedkoper dan alle kant-en-klare maaltijden. Het succes werd nog meer gedeeld en nu wordt er op alle woningen waar mogelijk bijna elke dag zelf gekookt.
Oplossingsgericht en positief
Ik ben er als antennepersoon niet alleen voor mijn eigen zoon, maar voor de woning in het algemeen. Ik houd mijn ogen en oren open, zonder dat ik de privacy van cliënten overschrijdt. Het werkt ook andersom, want ik ben er ook voor de begeleiders. Zij weten dat ik een antennepersoon ben en kunnen hun punten ook aankaarten. Ik hoor soms dingen ook sneller als verwant en via de rcr, dit helpt om bij de begeleiders soms zaken beter onder de aandacht te brengen.
Ik weet dat het niet voor alle verwanten mogelijk is om een antennepersoon te worden omdat ze niet of onvoldoende aanwezig zijn op de woning. Dit heeft te maken met de afstand en sommige cliënten hebben geen verwanten. Toch is een antennepersoon een hele belangrijke aanvulling op de zorg voor de cliënten. Het draagt bij aan een goed leven voor hen en mooi werk voor de zorgprofessionals. Het enige wat je nodig hebt is dat je denkt in oplossingen en altijd positief blijft.”
Ben je geïnspireerd?
Als je ook interesse hebt om bij te dragen als antennepersoon dan kan je contact opnemen met de persoonlijke begeleider of de zorgmanager van de woning van je kind of ander familielid. Ook kan je een mail sturen wanneer je meer informatie wilt naar rcr.zuidwest-nederland@sheerenloo.nl.