Veelgestelde vragen webinar november 2021

Door dit ten eerste te benoemen aan de cliënt. En daarna samen te zoeken wat maakt dat het moeilijk loopt.

Het is afhankelijk van de leeftijd van de cliënt en aan wie je het niet mag vertellen. Als een meerderjarige wilsbekwame cliënt bijvoorbeeld aangeeft dat je het niet mag vertellen aan zijn ouders dan mag je dat ook niet doen. Het hangt er ook vanaf onder welk kader er zorg gegeven wordt. Stel de cliënt heeft een curator, dan kan de therapie niet starten zonder toestemming van de curator. De inhoud van de therapie hoeft niet per se met curator besproken te worden. Als het gaat om een cliënt die in een instelling woont dan mogen de professionals die met de cliënt werken weten dat de cliënt in therapie is. Belangrijk dit van tevoren met de cliënt te bespreken en voor de cliënt duidelijke afspraken te maken. In de leeftijd tussen 16-18 jaar is de stem van de cliënt doorslaggevend bij wilsbekwaamheid ter zake. Onder de 16 jaar moeten cliënt en ouders/wettelijk vertegenwoordigers er mee instemmen. Onder de 12 jaar moeten ouders instemmen met therapie.

Gaat het om het ontstaan van de problemen? In dat geval is het belangrijk om zo snel mogelijk de begeleidingswijze af te stemmen op de vraag van de cliënt zodat probleemgedrag voorkomen kan worden of zo minimaal mogelijk blijft.

Ga vooral in gesprek met je cliënt. Je kunt iemand niet dwingen om te groeien. Gras gaat niet harder groeien als je eraan trekt. Wat is de achtergrond van de tevredenheid van de cliënt? Weet hij/zij niet beter? Kan hij/zij niet kiezen? Of is hij/zij nu gelukkig zoals het gaat?

Tekort aan medewerkers is een landelijk probleem, bij meerdere organisaties. ’s Heeren Loo is op verschillende manieren hier zeer actief mee bezig, vanuit de wetenschap dat continuïteit zeer belangrijk is in de zorg. Binnen organisaties werken verschillende afdelingen mee in de oplossing aan dit probleem. Bijvoorbeeld de afdeling Werving & Selectie. Maak je je als vrijwilliger zorgen over het welzijn van de cliënt? Maak dat dan bespreekbaar bij de persoonlijk begeleider en/of de manager zorg.

Als een cliënt met de vraag komt om iets niet verder vertellen, geef dan aan dat als het iets is waar ik hem of haar niet mee kan helpen, of als de cliënt in gevaar is of kan komen, dat ik het dan wil delen met anderen. Ik zal dan ook aangeven met wie ik het zal delen. Ik geef dan ook aan dat wanneer dit niet nodig is, het niet deel met anderen. Ik zal deze aanpak altijd met hem/haar bespreken.

Als ze niet gemotiveerd zijn, zijn het vaak niet hún doelen, maar waarschijnlijk die van de hulpverlening of het systeem. Dit vraagt van de hulpverlener om aan te sluiten bij waar de cliënt zélf op dat moment mee bezig is en aan de cliënt te vragen welke verandering hij/zij zou wensen. Als er geen verandering gewenst wordt door cliënt kan je kijken of je de cliënt kan verleiden/laten fantaseren tot/over iets wat leuk zo zijn voor de toekomst. Vandaar uit kan misschien een doel geboren worden.

Het is belangrijk om dit als team op te pakken. Zodat cliënt met een aantal begeleiders een goede werkrelatie op kan bouwen waarbinnen hechting een kans krijgt. Onderliggend hieraan is een goede dagroutine waarin je samen de dag goed doorkomt. Dat kan al in kleine dingen zitten zoals bijvoorbeeld samen afwassen. Het is niet vreemd als een cliënt in eerste instantie maar 1 of 2 teamleden gaat vertrouwen (het blijft van belang dat ieder de betrouwbare ander blijft: dus de dagroutine blijven hanteren), vandaaruit kan meer vertrouwen groeien. Belangrijk dit als team goed te monitoren. Wie kan/mag met de cliënt? Wat zijn triggers die remmend zijn voor het contact en wat werkt wel goed?

Doorontwikkelen is niet altijd ‘verder’ maar kan ook zijn breder, je verhouding vinden tot een nieuwe levensfase, verdiepen. Dit zijn allemaal vormen van leren en ontwikkelen. Goed om hier aandacht voor te hebben als begeleidingsteam.

Verbindend Gezag heeft twee kanten: onvoorwaardelijk investeren in de relatie en geweldloos verzet wanneer gedrag echt onacceptabel is. Hier kun je meer vinden over verbindend gezag: https://www.geweldloos-verzet.nl/methode.

Dat is afhankelijk van de indicatie. Als cliënt een gedragswetenschapper nodig heeft, dan is het belangrijk om de indicatie hierop aan te passen.

Helemaal mee eens, belangrijk de levenservaring niet te vergeten. Door de levenservaring kunnen sommige cliënten meer of denken ze anders dan je kan verwachten bij de ontwikkelingsleeftijd.

Daar hoef je niet bang voor te zijn. Bij een gezond verlopende hechting gaat de cliënt vanzelf exploreren en meer afstand nemen van jou als begeleider. Belangrijk dat je als begeleider dan wel goed ziet/voelt wanneer de cliënt dat probeert te doen en dan vooral steunen en vertrouwen geven als de client gaat exploreren. En duidelijk maken dat je op de achtergrond beschikbaar blijft.

Dat hopen we wel! Ga onderzoeken waar het aan ligt, wat er bij jou geraakt wordt en zoek ondersteuning. Hoeveel ‘klik’ heb je nodig om professioneel te handelen? En als je bij jezelf merkt dat je niet meer professioneel kunt handelen durf je dan een collega te vragen bij te springen?

Dat is heel mooi, het gaat om de samenwerking binnen de zorgdriehoek waarbij de professionals uit de professionele driehoek een aanvullende rol hebben op de zorgdriehoek.

Mooie vraag. Hoe gaan we als professionals met elkaar om? We hebben het allemaal nodig om gehoord en gezien te worden in alle lagen van de organisatie en in elke functie. Lukt het ons om onze werkprocessen en omgangsvormen zo vorm te geven dat we er voor elkaar kunnen zijn? Net zoals de cliënt het nodig heeft dat wij er voor hem/haar zijn. De gedragswetenschapper is ook een professional (net als de begeleider), die een aantal uren vanuit de indicatie krijgt om het werk te doen. Past dit bij de processen rondom de hulpvraag van de cliënt? Of is er meer of anders nodig om het met elkaar goed te doen? Concreet: individuele personen kunnen niet onvoorwaardelijk beschikbaar zijn, iedereen is wel eens op vakantie bijvoorbeeld. Wat we wel kunnen doen is dat de cliënt altijd een aanspreekpersoon heeft en de medewerker ook, bijvoorbeeld in de consultatiedienst. Daarmee is de ondersteuning onvoorwaardelijk beschikbaar.

Zelf mogen bepalen met wie je wat bespreekt heeft inderdaad ook te maken met eigen regie hebben. Zoals je schrijft: wij hebben ook een voorkeur met wie je wat bespreekt. Soms kan het zijn dat bepaalde onderwerpen kunnen beter gekoppeld worden aan 1 of 2 personen. Dat is dan vaak ook wel uit te leggen aan de cliënt.

Dat is jammer om te horen, want we willen dat wel. Ik hoop dat u dit ook vertelt aan de personen op wie het betrekking heeft zodat er samen naar een oplossing gezocht kan worden.

Is het mogelijk om te zoeken naar iemand die de belangrijke ander voor de cliënt kan zijn? Dat is dan wellicht geen familie, maar wel iemand anders die belangrijk is voor de cliënt en die rol wil oppakken. Dat lukt helaas niet altijd.

In een goede samenwerking kunnen de meningen verschillen. Dat hoeft op zich niet erg te zijn en hoeft de samenwerking ook niet te beschadigen. Je bent het dan met elkaar eens dat je er niet hetzelfde over denkt. Belangrijk om te focussen op de punten waar je elkaar wel in kan vinden en of je vandaaruit afspraken kan maken die de cliënt verder helpen.

Kan je voor jezelf ontdekken waarin je niet op één lijn ligt? Ligt dat aan de onderliggende normen of waarden? Of wordt het zorgplan anders geïnterpreteerd? Wat je in praktijk ziet is vaak concreet gedrag. Belangrijk is om intenties en overtuigingen mee te nemen. Zowel van jezelf als van de ander.

Dat herkennen we. Cliënt en netwerk zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar. Systeemtherapie is een manier om verwanten te betrekken

Als de cliënt wilsbekwaam is, kan en mag hij zelf kiezen wat aan samenwerking gewenst is. Het is mogelijk dat de cliënt ervoor kiest om sommige onderwerpen niet te bespreken met familie of hulpverleners. Als begeleider kan je de cliënt adviseren of vragen wie handig is om erbij te betrekken als dat bij onderwerpen handig is. Bespreek vooral met de cliënt waarom hij anderen niet wil betrekken, maar dwing niet.

Niemand is leidend. Als je vanuit je rol en positie met de cliënt samenwerkt dan kom je vanzelf in een driehoek. Belangrijk dat betrokkenen handelen en elkaar aanspreken vanuit die eigen rol en positie. Dan blijft de driehoek in balans.

De indicatiesteller verzorgt de financiële randvoorwaarden voor de zorg en is verder niet betrokken bij de uitvoering van de zorg. Daarom is die geen deel van de uitvoerende zorgdriehoek. Dit betekent niet dat een goede indicatie niet belangrijk is.